Szybkimi krokami zbliża się październikowy Dyskusyjny Klub Filmowy w Kino - Teatr Kurtyna w Sulejówku!
Zapraszamy Was serdecznie już 30 października o 19:00!
<<< WIĘCEJ INFORMACJI O WYDARZENIU >>>
Ekranizacji filmu Szansa i dyskusji, która jej będzie towarzyszyła przyświeca wspomnienie JERZEGO STUHRA, aktora który zagrał jedną z głównych ról w tym filmie. A na zaproszenie Ajki Tarasow przybędzie na spotkanie:
FELIKS FALK
Nasz gość jest wszechstronnym twórcą. Reżyser filmowy i teatralny, autor scenariuszy filmowych, sztuk scenicznych, telewizyjnych i słuchowisk radiowych. Współtwórca nurtu zwanego kinem moralnego niepokoju. Także malarz i grafik oraz pisarz, którego proza - zbiór opowiadań Gmach oraz powieść Kalwaria - niedawno wydane zyskały niemałe zainteresowanie czytelników.
Zapraszamy serdecznie do przeczytania ciekawego artykułu na temat naszego gościa na portalu Culture.pl:
<<< ARTYKUŁ O FELIKSIE FALKU W SERWISIE CULTURE.PL >>>
oraz wysłuchania rozmowy przeprowadzonej z nim w Polskim Radio na temat jego twórczości literackiej:
<<< ROZMOWA Z FELIKSEM FALKIEM W POLSKIM RADIO >>>
Feliks Falk jako reżyser teatralny debiutował w 1978 roku Tańcem śmierci Augusta Strindberga w Teatrze im. Jaracza w Łodzi. W telewizji w roku 1973 roku nowelką Nocleg, a na szerokim ekranie w 1977 roku filmem Wodzirej, którego tytuł stał się na długie lata symbolem mentalności ludzi tamtej epoki. Jako artysta plastyk Falk czynny był do początku lat 80., kiedy to rozstał się z tym zawodem, choć ostatnio nie stroni od wystawiania namalowanych przed laty obrazów.
ZŁOŻONA RZECZYWISTOŚĆ PRL-U INSPIRACJĄ DLA REŻYSERÓW
W czasach PRL-u Feliks Falk pozostawił swój silny ślad w nurcie polskiej kinematografii, dotykającym problemu funkcjonowania człowieka w trudnej, złożonej rzeczywistości, problematycznej pod względem egzystencjonalnym i moralnym. Modelowym przykładem jest wspomniany wyżej obraz Wodzirej, ze znakomitą rolą Jerzego Stuhra. Historia człowieka bezrefleksyjnie przyjmującego zasady rzeczywistości, w której żyje i w zgodzie z nimi, nie cofając się przed żadnym świństwem, ani czynem poniżającym dla samego siebie, pnie się po szczeblach kariery.
Kontynuacja historii Lutka Danielaka w filmie Bohater roku, jak również w szczególności obrazy: Szansa(który obejrzymy podczas DKF-u), Obrazki z życia, Idol, były ważnym zwierciadłem realiów tamtej epoki. W rozmowie z Przemysławem Szubartowiczem (Przegląd 8/2006) Feliks Falk tak mówił o nurcie kina moralnego niepokoju:
Ludzie znajdowali (...) w kinie moralnego niepokoju nie tylko otuchę, lecz także satysfakcję, że ktoś w ich imieniu próbuje mówić prawdę. Ale to były inne czasy.
SAMOWOLKA i KOMORNIK - PONADCZASOWOŚĆ KINA MORALNEGO NIEPOKOJU
Upadek komunizmu, nowe oczekiwania zwłaszcza w dziedzinie jakości realizacji filmowych produkcji stały się poważnym wyzwaniem dla twórców nurtu moralnego niepokoju. Filmem, którym zaakcentował silnie obecność tej dziedziny kina w latach 90-ych była Samowolka. Zupełnie wyjątkowy obraz Falka, który ukazał spuściznę po poprzednim systemie, w postaci armii poborowej, ze skostniałymi i brutalnymi regułami, ofiarami których ofiarami - w wymiarze psychicznym, a nierzadko też fizycznym - padali młodzi ludzie.
Równie mocnym powrotem reżysera, już w bardziej współczesnej rzeczywistości polskiej kinematografii, stał się film Komornik, ze znakomitą rolą Andrzeja Chyry. Postać głównego bohatera intensywnie porównywana do Lutka Danielaka z Wodzireja, została skonstruowana jednak w odmienny sposób. Lucek Bohme z Komornika to postać bardziej skomplikowana niż jego poprzednik, nie tylko dlatego, że przechodzi moralną przemianę, ale także dlatego, że on czyni zło bezwzględnie przestrzegając prawa i - zdawałoby się - zasad moralnych. Brzydzi się łapówkami, inaczej niż większość ludzi z jego środowiska, w gruncie rzeczy bardziej niż on podobnych Danielakowi.
BYŁ JAZZ, ENEN, JOANNA - FILMOWA PODRÓŻ DO PRZESZŁOŚCI
Feliks Falk jako reżyser jest nie tylko wnikliwym obserwatorem rzeczywistości, ale też sięga do historii. Odwołując się przede wszystkim do tych tematów, które wywierają wpływ na nasz obecny świat i nadal są żywe.
Film Był Jazz to kolejny zupełnie wyjątkowy w skali polskiego kina obraz. Jest to opowieść o polskich jazzmanach, inspirowana losami grupy Melomani Dudusia Matuszkiewicza, pragnących realizować i dzielić się muzyczną pasją, mimo sprzeciwu stalinowskich władz, postrzegających amerykańską muzykę za "zło", przed którym należy chronić społeczeństwo.
Joanna jest filmem ukazującym dramat wojny, okupacji, temat relacji polsko-żydowskich, spojrzenia na wiarę. Falk zaprasza nas do wielowymiarowej refleksji nad losem człowieka, który musi stanąć przed trudnymi, tragicznymi wyborami. Ukazuje świat, w którym za czynienie dobra można zapłacić ogromną cenę. Utrzymując klimat kameralnej opowieści, zaprasza do postrzegania przeszłości przez pryzmat konkretnych historii ludzi. Zachęca też do krytycznego spojrzenia na współczesny dyskurs społeczny, polityczny, wokół historii, zwłaszcza na jego moralny poziom.
Akcja filmu Enen z 2009 roku rozgrywa się już po przemianach politycznych w Polsce, w roku wielkiej powodzi we Wrocławiu, ale korzenie przedstawianego tematu sięgają lat 70. Historia jest częściowo podróżą do PRL-u, już z perspektywy 20 lat po transformacji. Reżyser wyraża zaniepokojenie upraszczaniem spojrzenia na rzeczywistość Polski Ludowej. W rozmowie z Barbarą Hollender mówił:
Wychowałem się w PRL i znam różne jego strony. Nie muszę bronić tego systemu, bo wypowiedziałem się na ten temat w moich filmach. Ale nie ze wszystkimi ocenami się zgadzam. Drażnią mnie częste uproszczenia i jednowymiarowość tego okresu. Armia młodych historyków i polityków, których nie było jeszcze wtedy na świecie i którzy znają tę epokę jedynie z różnego rodzaju przekazów i interpretacji, w imię naciąganej ideologii moralności i rozliczeń, zamazuje prawdziwy obraz. W PRL fałszowano obraz międzywojnia, teraz nie pokazuje się wszystkich złożoności lat PRL. To mnie niepokoi. Chciałbym dziś w filmach zobaczyć pełniejszy obraz tamtej rzeczywistości.
REŻYSER CENIONY
Feliks Falk ma na swoim koncie znaczące nagrody przyznawane za twórczość filmową. Za film W środku lata otrzymał w 1976 roku wyróżnienie na Międzynarodowym Festiwalu Filmów autorskich w San Remo. W 1986 roku za film Bohater roku na FPFF w Gdyni nagrodę za reżyserię, na tym samym festiwalu za Samowolkę w 1993 roku w Gdyni także za reżyserię. W roku 1987 Feliks Falk otrzymał na LFF w Łagowie nagrodę za całokształt twórczości scenariopisarskiej. W 2011 roku nagrodzony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dużymi sukcesami reżysera były filmy Komornik, uhonorowany m.in. w roku 2006 Orłem Polską Nagrodą Filmową w kategorii: najlepsza reżyseria oraz nagrodą jury ekumenicznego na MFF w Berlinie oraz Joanna (2010), doceniona na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (najlepsza reżyseria i scenariusz), na MFF w Moskwie (Nagroda dziennikarzy rosyjskich, Nagroda Rosyjskich Klubów Filmowych, nagroda dla najlepszej aktorki dla Urszuli Grabowskiej) i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Taszkiencie (Grand Prix, Nagroda za najlepszą rolę żeńską).
PROJEKCJA FILMU "SZANSA" ORAZ SPOTKANIE Z FELIKSEM FALKIEM JUŻ W ŚRODĘ 30-go PAŹDZIERNIKA O 19:00
ZAPRASZAMY!!!
